Kim Feenstra slaat bodyshamers met heerlijke bikinifoto om de oren

Weinig mis mee, de vrouw heeft een kind gebaard, maargoed, blijkbaar voor een hoop mensen een reden om haar eens stevig te 'bodyshamen'. Was Kimmetje niet van gediend, en die sloeg terug met een flink betoog, én een paar fijne nieuwe bikinipics! Als eerste de pics uiteraard, met daaronder haar verhaal:

In mijn vorige post plaatste ik met trots een foto van mij en Brooklyn om mijn luiers (ja ik zit tegenwoordig in de shitty business) te promoten. Nooit bij stil gestaan dat deze foto de (on)nodige reacties zou oproepen. Dat ik trots moest zijn om mijn lichaam op deze manier durfde te laten zien, (ik wist niet dat er iets mis mee was) of er nog een kindje onderweg was, (wanneer stoppen we met deze intense vragen, het is niet vanzelfsprekend namelijk en zie ik er zo zwanger uit dan? ) hoe fijn het is om te zien dat ik ook 'vetjes' heb (vetpercentage weten anyone?) en dan heb ik de hele negatieve reacties maar verwijderd.

Het aantal leuke reacties wint met voorsprong maar toch vind ik het belangrijk om er een nieuwe post aan te wijden. Als er een wereld is waar mensen elkaar beoordelen op hun uiterlijk is het de mode industrie wel. Dus olifantenhuid. Van huis uit had ik geleerd om trots te zijn op wie ik ben en me daarvoor nooit te schamen. Nu ik moeder mag zijn heb ik nog meer rust kunnen vinden in het omarmen van mezelf en de vrouw die ik nu ben. Ik zit niet meer zo strak in mijn vel als 2 jaar geleden en dat is oké. Ik weet dat als ik er weer voor ga dat ik strakker in mijn pak zit dan een raveteef op een hardcore fissa. Maar ik ben trotser dan ooit op mijn lichaam want ik heb een kind gedragen. En dat je daar dan nu de sporen van ziet, so fucking be it.

Ik stoor me wel aan het feit dat wij, vooral vrouwen, zich blijven vergelijken met een ander. Zijn we dan zo verloren in ons eigen identiteit dat we onszelf alleen maar beter kunnen voelen als we zien dat de ander ook vetjes, rimpels, striae, of cellulitis heeft? Twee weken na mijn bevalling was ik zo slank dat het leek alsof ik nooit een kind had gedragen. Ik poste er een foto van en ondanks de positieve reacties las ik ook dingen zoals dit kan niet dit is nep' ze heeft toch een keizersnede waar is haar litteken', geen kraamverband te zien, ze is toch net bevallen? Kraamverband? Waarom zou ik überhaupt zoiets onsmakelijks de wereld ingooien waarin je een lap bebloed verband uit mijn slipje ziet komen? Is dat echt hoe diep we gezonken zijn?

Ik heb het idee dat body positivity alleen body positivity is wanneer het de meeste vrouwen zelf uitkomt. Dat wanneer we zien dat het gras niet groener is aan de overkant applaudisseren we en juichen we het toe. Alsof we teren op de 'imperfecties' en ellende van een ander. We zijn toch zeker geen parasieten geworden? Wat me ook opvalt is dat we massaal love kunnen geven aan een vrouw die vol trots haar 5 vetrollen de wereld in gooit, ze alle 5 een naam heeft gegeven dat vervolgens post dat ze op de bank ligt te rollen met haar rollen en wij allemaal reageren met oh je bent zo fantastisch en hartjes en viooltjes maar de meid die hard werkt in de sportschool en haar uber strakke kont vol trots op de gram gooit is slecht voor het zelfvertrouwen en roept vraagtekens op?

Wat veel mensen vergeten is dat zo een Uber strakke kont veel discipline en strenge voedingschema's vergt. Maar dat terzijde. Waarom de ene vrouw omarmen en de andere wegstoten? Geeft je dat nou echt een beter gevoel? Bodypositivity is for Every BODY. Dun groot, klein, dik, snoezig, romig, met tijgerstrepen of zo glad als een aal. Kind gebaard of niet. Wij vrouwen zijn zo fel en hard over een ander maar met name voor onszelf. En wie heeft bedacht dat het erg is om iets aan jezelf te veranderen als je er echt niet blij mee bent? Dat sommige dames om de haverklap zichzelf laten verhelpen moeten ze ook zelf weten. Wie ben jij om daarover te oordelen. Kijk naar jezelf en ga eens een goed gesprek aan met haar. Leer de kinderen in je omgeving van hun zelf te houden en eerst naar hun zelf te kijken voor ze gaan oordelen over een ander. Begin bij jezelf en wees niet zo hard. Niet voor jezelf, niet voor mij, voor hem of voor haar. Er zijn ergere dingen momenteel in de wereld. En een beetje meer (zelf)liefde doet niemand kwaad. Toch?